Οι περισσότερες πισίνες πρέπει να φιλτράρονται τουλάχιστον από 8 έως 12 ώρες την ημέρα (κάνει κύκλο το νερό 2 φορές) κυρίως την καλοκαιρινή περίοδο. Κατά προτίμηση την διάρκεια της ημέρας ή όταν η πισίνα χρησιμοποιείται.

 Ανάλογα με τα χημικά που χρησιμοποιούνται και το είδος της πισίνας (τύπος κατασκευής, μέγεθος), η συχνότητα των τεστ ποικίλει από μέρα σε μέρα. Μαθαίνοντας την πισίνα με τον καιρό, δημιουργείς μία ρουτίνα που ταιριάζει στην πισίνα. Αλλά συνήθως μία εβδομάδα για ιδιωτικές και καθημερινά για δημόσιες.

Ανάλογα με το είδος των άλγεων που έχει η πισίνα, μία ισχυρή δόση "Shock" αλγοκτόνου προτείνεται για να διαλύσει τα βακτήρια και τα άλγη. Στην συνέχεια φιλτράροντας συνεχώς το νερό καθαρίζει. 

Πρέπει να πέσει κάτω από το 3. Συνήθως όταν γίνεται Shock με χλώριο, το επίπεδο του χλωρίου θα πέσει κάτω από 3 μέχρι το επόμενο πρωινό.

Η καλύτερη ώρα για να κάνετε test στο νερό είναι το απόγευμα, πριν προσθέσετε χημικά και ξανά το πρωί για να σιγουρευτείτε ότι το νερό είναι κατάλληλο για μέρες.

Εάν η πισίνα χρησιμοποιείται διαρκώς τότε τα test πρέπει να γίνονται πιο συχνά μέσα στην εβδομάδα.

Ο δυνατός ήλιος μπορεί να χαμηλώσει την ποσότητα του χλωρίου στο νερό κι επομένως τα επίπεδα του χλωρίου πρέπει να τα ελέγχουμε διαρκώς την περίοδο του καλοκαιριού.

Το χρώμα του νερού της πισίνας θα πρέπει να είναι κρυστάλλινο μπλε και οτιδήποτε αντικείμενα ή σωματίδια βρίσκονται στην επιφάνεια ή μέσα στο νερό δεν πρέπει να αγνοούνται. Συστηματικός καθαρισμός της επιφάνειας, των τοιχίων αλλά και του πυθμένα είναι λοιπόν απαραίτητος.

Εάν η πισίνα μας έχει Skimmer τότε συστηματικός καθαρισμός στα καλαθάκια τους.

Έλεγχος των εισαγωγών και των εξαγωγών της πισίνας. Δηλαδή αν λειτουργούν κανονικά ο πυθμένας, τα skimmer, τα στόμια, η σκούπα, η υπερχείλιση κ.τ.λ.

Αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες:

1. Υψηλό pH
2. Χαμηλό Χλώριο
3. Υψηλό επίπεδα της συνολικής αλκαλικότητας
4. Υψηλά επίπεδα μετάλλων (άχρωμο νερό)
5. Υψηλά επίπεδα άλγεων
6. Το φίλτρο χρειάζεται καθαρισμό ή service
7. Μεγάλες ποσότητες μικροσκοπικών σωματιδίων στο νερό

Πρώτα τσεκάρεται αν έχει λειτουργήσει το φίλτρο αρκετά σε καθημερινή βάση και μετά εάν τα επίπεδα των χημικών της πισίνας είναι ιδανικά.

Το pH μιας πισίνας είναι πολύ σημαντικό. Εάν είναι πολύ υψηλό, το νερό μπορεί να αρχίσει να καταστρέφει τον εξοπλισμό μιας πισίνας κι ακόμη και την επιφάνεια της πισίνας. Χαμηλό pH προκαλεί ερεθισμούς στα μάτια και στο δέρμα. Το ίδιο μπορεί να προκαλέσει και το υψηλό pH.

1. Ελαχιστοποιήστε τα διαφορετικά είδη χημικών που αποθηκεύετε.
2. Μην αγοράζετε περισσότερα από αυτά που θα καταναλώσετε σε μία σεζόν.
3. Τα περισσότερα από τα χημικά της πισίνας δεν διατηρούνται καλά.
4. Μην τα αποθηκεύετε μαζί με αλλά χημικά ή άλλα αντικείμενα.
5. Όλα τα είδη των οξέων αντιδρούν επικίνδυνα με όλα τα είδη βρωμίου.
6. Πάντα χρησιμοποιούμε γάντια και γυαλιά όταν τα χειριζόμαστε.
7. Πάντα μακριά από τα παιδιά.
8. Βάζουμε ταμπέλες σε όλα.

Ανάλογα με τα αποτελέσματα των test στο νερό της πισίνας, ίσως να χρειαστεί να προσθέσουμε χημικά για να επαναφέρουμε το νερό σε ιδανικές συνθήκες για την ασφάλεια όσων κολυμπούν και την οπτική διαύγεια.

Πρέπει τακτικά να ρυθμίζονται τα επίπεδα του PH και του χλωρίου καθώς αυτά τείνουν να αλλάζουν ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και την χρήση της πισίνας.

Όταν το PH είναι 8.0 η αποτελεσματικότητα του χλωρίου είναι μόνο 20%, και όταν το PH είναι 8.5 τότε κατεβαίνει στο 8%. Κι αντίστοιχα όταν το PH είναι μικρότερο του 7.0, τότε το Χλώριο ξεπερνά το 120% (κακό κι αυτό).

Ρυθμίζουμε το pH ανάλογα με τα αποτελέσματα του τεστ του pH. Πρέπει να γνωρίζουμε τα κυβικά της πισίνας για να υπολογίσουμε την ποσότητα που χρειάζεται. Γενικά, το pH της πισίνας τείνει πάντα να αυξηθεί. Αυτό είναι αποτέλεσμα της χλωρίωσης, του ιδρώτα και των ούρων αυτών που κολυμπούν, και της τάσης που έχει η φύση να ισορροπεί το pH ακίνητου νερού στο 8,5.

Υψηλό pH: μπορεί να μειωθεί με ένα οξύ. Με το πιο γνωστό να είναι το στεγνό οξύ: Sodium Bisulphate.

Χαμηλό pH: μπορεί να αυξηθεί με ένα αλκαλικό όπως η γνωστή σε όλους σκόνη σόδας (Sodium Carbonate).

Προσοχή

Προσοχή πρέπει να δίνεται όταν προσθέτουμε το οξύ στο νερό, καθώς αδιαφορία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά εγκαύματα. Πριν προσθέσουμε το οξύ , δεν πρέπει να είναι κανείς στο νερό και η αντλία πρέπει να λειτουργεί. Θα χρειαστεί ένας πλαστικός κουβάς για να αναμιχθεί το οξύ με το νερό.

• Πάντα προσθέτουμε το οξύ στο νερό κι όχι το νερό στο οξύ.
• Προσθέτουμε το οξύ στο κουβά και τα στην συνέχεια τα χύνουμε αργά γύρω από το βαθύ άκρο της πισίνας.
• Ποτέ δεν προσθέτουμε μεγάλες ποσότητες μονομιάς.
• Επιτρέπουμε στην αντλία να ανακυκλώσει το νερό για τουλάχιστον 4 ώρες.

Μια ένδειξη από 7,0 έως 7,6 είναι απαραίτητη (7,2 η ιδανική). Εάν προσθέσουμε υπερβολικό οξύ στην πισίνα υπάρχει κίνδυνος να χαλάσουν τους τοίχους, να σκουριάσουν τις σωλήνες και τα καπάκια και να κατεβάσουν τη συνολική αλκαλικότητα του νερού.

Μας ενδιαφέρει πόσο διαθέσιμο χλώριο υπάρχει στο νερό της πισίνας. Το χλώριο που μπορεί να δράσει πάνω σε ξένα στοιχεία και ουσίες που θα υπάρχουν στην πισίνα ώστε να την κρατήσει καθαρή και ασφαλής. Λίγο χλώριο έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση βακτηριών και άλγεων, αρρώστιες που σχετίζονται με το νερό. Πολύ χλώριο μπορεί να προκαλέσει ερεθισμούς στα μάτια, στη μύτη και στο δέρμα. Επίσης το χλώριο στην πισίνα είναι καρκινογόνο και σκοπός μας είναι να διατηρούμε τα επίπεδα του στο ελάχιστο που χρειάζεται για ολοκληρωτική απολύμανση. Παίρνουμε το δείγμα του νερού από τουλάχιστον 20-30 εκατοστά κάτω από την επιφάνεια και ίδια απόσταση από το τοιχίο της πισίνας. Κάνουμε test στο νερό σύμφωνα με τις οδηγίες του test kit. Προσθέτουμε χλώριο σύμφωνα με τα αποτελέσματα του test. Ένας σχετικός οδηγός: Μία πισίνα χρειάζεται περίπου 600 γραμμάρια σκόνης χλωρίου (2-3 Κουταλιές) για κάθε 50,000 λίτρα νερού 2 φορές την εβδομάδα κατά την διάρκεια μιας ζεστής καλοκαιρινής σεζόν.